خاطرات خانم رضابیک

خاطرات فاطمه رضابیک متولد ۱۳۲۰ از راهپیمایی ۲۲ بهمن ۱۳۶۴

خاطرات فاطمه رضابیک متولد ۱۳۲۰ از راهپیمایی ۲۲ بهمن ۱۳۸۹

آلبوم...

کم کم که نه، تند و تند داریم به ایام «دهه ی فجر» نزدیک می شیم. یاد روزهای کودکی دوباره در من زنده شده.  شور روزهای بهمن.... به سراغ آلبوم ها میرم، عکس های دلنشیینی از حضورم در کنار خانواده در راهپیمایی ها میبینم که هر کدوم به اندازه ی یک فیلم طولانی برام  خاطره دارند. مرور این خاطرات، آلبومی از روزهای انقلاب، روزهایی که ندیدمشان ولی برام واقعی بودند و هستند، رو برام ورق می زنه. غرق شده ام در میان آلبوم ها....

مامان مامان گفتنش مرا از خیالاتم در می آورد و با چشم های گرد شده ای مواجه میشوم که انگار هیچ از این آلبوم سر در نمی آورد. آلبومی که دیجیتال نیست و چهره ها به نسل های متفاوتی تعلق دارند، از پیرزن و پیرمردهای سال ۵۷ گرفته تا کودکان امروز....

خودش را در این عکس ها کم رنگ تر از همه ی نسل ها میبیند، چشم های گردش بزرگ ترین راوی اند. فرزندم با این آلبوم غریبه است و عکسش در این آلبوم کم رنگ است.

او نیاز دارد که در این آلبوم پر رنگ باشد. این وظیفه ی من است....

آلبوم من و انقلاب

دوستان و همراهان گرامی پویش کودک و انقلاب:

قرار است در چند مرحله کنارهم یک سری فعالیت انجام بدیم و برسیم به روز باشکوه 22بهمن.

 هدف کلی پویش کودکان هستند چون با تاریخ انقلاب فاصله زیادی گرفتند. کسی که می تواند این تاریخ را برای آنها زنده کند خود شما هستین.

در مرحله اول قرار است شما خاطرات خودتون و خانوادتون رو مرور کنین و هر چه عکس قدیمی از دهه فجر و انقلاب، دارین برای ما بفرستین. خوبه که این عکسها همراه با توضیح عکس و حستون باشه. بنا بر خلاقیت خودتون میتونید از عکسها کلیپ تهیه کنین، خاطراتتون رو مکتوب بنویسین و ضبط کنین و خلاصه هر کار هنرمندانه ای که از دستتون برمیاد. مطالب با این اولویت باشه که برای بچه ها مفید و جذاب باشه.

 منتظریم. بسم الله ...

می توانید عکس ها، خاطرات و فیلم هایتان را به آیدی تلگرامی زیر بفرستید.

 yareenghelabi@

برای آشنایی بیشتر با پویش هم به کانال تلگرامی  "من یار انقلابم"  سر بزنید.

 manyareenghelabam@

پویش مردمی کودک و انقلاب

روز ملی...

تقریبا همه ی کشورها و ملت ها روز ملی خاص خودشون رو دارند. یه روز که یادآور آنچه هستند باشه. روزی که غرور ملیشون رو تازه میکنه و یادآور افتخاراتیه که برای رسیدن به امروزشون آفریدند. آدم ها یا خودشون این روز رو خلق کردن یا پدرانشون.

روزهای ملی ویژگی های مشترکی دارند. هر ملتی موجودیت فعلی یا استقلالشون رو تو اون روز تثبیت کردند. برای اکثر کشورها این روزیه که از اتحادشون نتیجه ی بزرگی گرفته اند، به بزرگی یک ملت. واقعیت اینه که بعضی از این اتفاق ها، خیلی هم غرور آفرین به نظر نمیان. مثلا یه ملت روز ورود اولین مهاجر به کشور رو به عنوان روز ملی میشناسه، یعنی اولین اقدام برای استعمار و جالب اینکه خیلی از کشورها  غرورشون به خاطر اخراج استعمارگرها از کشورشونه....

با این وجود همگی در جشن متحد و متفق القولند. کشوری درگیر با جنگ های داخلی رو میبینی که روز جشن ملی همه ی طرف های جنگ از رسیدن روز ملی شون شادند و مشغول پایکوبی... 

کشوری غرق در فقر را میبینی که دیشب را مثل همه ی شب های دیگر با فقر، سر به بالین گذاشته اند و صبح همگی با شور و نشاط و هیجان پرچم به دست توی خیابان ریخته اند و مملکت را به رنگ پرچمشان در آورده اند....

در بعضی از این کشورها نقش اصلی این جشن ها را بچه ها به عهده دارند، بچه هایی که حتی شش هفت نسل با این واقعه فاصله دارند...

دوست داریم با هم نگاهی داشته باشیم به نقش بچه ها در گرامی داشت روز ملی خودمان، شاید بتوانیم نقش واقعی بچه ها را به آن ها هدیه کنیم. 

غرور ملی از مهم ترین دلایل هر ملت برای ساختن مملکتش هست. بیایید به بچه هایمان غرور ملی رو هدیه کنیم تا اونها هم آینده ای خوب رو به نسل بعدشون هدیه بدن.

سرآغاز هر کار...